انسانی که پاسکال او را "نی متفکر" تصویر می کند خود را در مقابل عظمت درک ناشدنی کل و تقسیم پذیری بی انتهای جزء آشفته و حیران می یابد. گاهی به نظر می رسد این جهان که می تواند با یک زمین لرزه هزاران انسان را از میان بردارد , خصم استهزاء کننده ی انسان است و به کوچکی او و به مقاومت کورکورانه اش و به ناپایداری عبث و غم انگیزش می خندد. وجود اضطرابی است که تفکر آن را حادتر می کند. وجود مرضی است که تنها درمان آن مرگ است.

ویل و آریل دورانت - تفسیر های زندگی - بخش آلبر کامو

هیچ نظری موجود نیست: