داخل که می شوی
چراغ را روشن نکن
و بعد از این همه سال
شوق رقصیدن این چند مداد رنگی کوچک را
در شعرهای من
مایوس نگردان.
هنوز دوستت دارم
به جعبه ام نگاه کن
تنها همین چند رنگ برایم مانده:
موهایت
گونه ات
گوشواره ات.
و بعد این همه سال ...
سپید
به جای سیاه و
تنها گوشواره ای که همان است.
حالا
لطفا" داخل که می شوی
چراغ را ...
من هرگز عکس این قاب را
عوض نخواهم کرد.
گروس عبدالملکیان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر