من مثل ساعتی مریضم
و به دقت درد می‌کشم
سکوت تانکی‌ست
که بر زمین فکرهایم می‌چرخد و
علامت می‌گذارد
از روی همین علامت‌ها دکتر
نقشه جغرافیایی روحم را روی میز می‌کشد
و با تاثر دست بر علامت‌ها می‌گذارد
: - چه چاله‌های عمیقی!

شهرام شیدایی

هیچ نظری موجود نیست: