حافظه ی انسان چیز خارق العاده ای است . اتفاقهای در حافظه حتی دمی نمی پاید . این است که سعی در منظم کردن حوادث در ذهن و باز آفرینی آنها کاری است غیر ممکن . از این حلقه زنجیر دانه هایی می افتد . قسمتهایی با درخشش زنده به یاد می آید ، اما بقیه درهم و برهم و تکه پاره است و در ذهن جز غبار و رگبار چیزی به جا نمی ماند . خوب در غبار که شکی نیست ، اما راستی رگبار کو؟
میخاییل بولگاکف - برف سیاه - مترجم : احمد پوری
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر